Miejscowości gminy

Borów

Wieś sołecka położona na północny wschód od Opatówka licząca 349 mieszkańców, należąca do parafii Opatówek.

Borów jest jedną z najstarszych wsi gminy Opatówek. Nazwa wsi wskazuje na jej położenie w pobliżu borów. Do dnia dzisiejszego w północno - wschodniej części wsi rośnie las mieszany.

W 1370 r. Bogufał „de Scudli” przyznał, że krewni jego żony sprzedali wieś Borów kościołowi gnieźnieńskiemu. Odtąd Borów wchodził w skład klucza opatóweckiego należącego do arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. W 1419 r. arcybiskup gnieźnieński potwierdził sprzedaż sołectwa w Borowie Marcinowi i Stanisławowi z Cieni. W II połowie XVIII w. wieś Borów własnym kosztem wybudowała karczmę i zatrudniała karczmarzy. W 1789 r. Borów był wsią czynszową i liczył 21 dymów i 125 mieszkańców.

W 1807 r. Borów przeszedł w ręce gen. Józefa Zajączka. Z jego inicjatywy dokonano w latach 1821-28 regulacji dóbr opatóweckich, w tym „urządzenia włościan” wsi Borów. Utworzono 23 gospodarstwa różnej wielkości i ustalono powinności włościan. Oprócz czynszu i robocizny, należało do nich utrzymanie, wraz ze wsią Warszew, stróża dworskiego. Kobiety musiały myć i strzyc dworskie owce. W 1827 r. Borów liczył 27 dymów i 186 mieszkańców.

W 1900 r. wieś liczyła 38 domów mieszkalnych i 279 mieszkańców. Przed I wojną światową Borów należał do gminy Marchwacz.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę istniała w Borowie szkoła ludowa, w latach trzydziestych XX w. - Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży żeńskiej. W 1925 r. powstała w Borowie z inicjatywy Tomasza Salamona Ochotnicza Straż Ogniowa. W drewnianej remizie umieszczono także jednoizbową szkołę. W czasie wojny strażacy z narażeniem życia przechowywali sztandar ufundowany w 1934 r. W 2010 r. OSP w Borowie uroczyście obchodziła, w zbudowanym 15 lat wcześniej Domu Strażaka, 75. rocznicę utworzenia swojej organizacji.

W czasie II wojny światowej Niemcy zmienili nazwę wsi na Borgdorf i zbudowali w pobliskim lesie olbrzymie magazyny broni i amunicji. Wysiedlono mieszkańców okolicznych gospodarstw, do lasu doprowadzono linię elektryczną, bocznicę kolejową od stacji Opatówek oraz betonową drogę. W magazynach pracowali jeńcy z różnych krajów. W czasie powstania warszawskiego z poligonu w Borowie wysyłano na Warszawę bomby zwane „krowami”. W styczniu 1945 r. Niemcy wysadzili w powietrze magazyny ze znajdującą się tam amunicją. Cegłę pochodzącą z magazynów (1 mln szt. cegły, 80 tys. szt. dachówek) zużyto po zakończeniu wojny na budowę szkół w gminie i przebudowę remizy strażackiej w Borowie. Amunicja, która pozostała na terenie poligonu była przyczyną wielu tragicznych wypadków, które miały miejsce po wojnie. Do dziś saperzy przeszukujący teren dawnego poligonu znajdują duże ilości niewypałów i amunicji.

Pierwszym sołtysem Borowa po II wojnie światowej był Michał Salamon. Po wojnie do 2004 r. działało w Borowie Kółko Rolnicze. Istniało też  Koło Gospodyń Wiejskich, które zakończyło swoją działalność po roku 1990. Osobą szczególnie zaangażowaną w życie miejscowej społeczności był wieloletni sołtys wsi – Stanisław Słowiński.
    Mieszkańcy wsi używają do dziś nazw określających poszczególne części wioski. Są to: Dębska Droga, Dołki, Jaskrocze, Kierzki, Krzyżówki, Lipioski, Poligon, Przedłuże, Przydziałki, Siewna Rola, Trzecie Pole, Wilcze Doły, Trakt napoleoński i inne.

   Z Borowem graniczy wieś Zmyślanka, która należy do parafii Tłokinia Kościelna i liczy 63 mieszkańców. W 1827 r. było tu 8 dymów i 67 mieszkańców.

Jadwiga Miluśka-Stasiak, "W kręgu Miasteczka Róży Wiatrów. Gmina Opatówek wczoraj i dziś", Opatówek 2011.

Najpopularniejsze

Mapa strony

Katalog on-line